Cerkiew p.w. Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Kościół zbudowany w 1343 roku, od 1718 roku należał do parafii ewangelickiej , w latach 1947-1949 został dostosowany do potrzeb cerkwi prawosławnej i funkcjonuje jako cerkiew Zaśnięcia NMP. W roku 1963 cerkiew odremontowano i pokryto nową dachówką. W latach 1994-1997 poddano dalszemu kapitalnemu remontowi wewnątrz i z zewnątrz, a także odnowiono ikonostas. 28.08.1997r., w dzień obchodów 50-lecia parafii prawosławnej Zaśnięcia NMP , postawiono obok cerkwi jubileuszowy krzyż. Parafia prawosławna w Zimnej Wodzie posiada na cmentarzu wiejskim własną kwaterę na pochówek wiernych


Odwiedzając miejscowość Zimna Woda w powiecie lubińskim zauważamy, że na jej terenie znajdują się dwie świątynie. Obie murowane, jedna z nich to budowla gotycka, druga o bryle barokowej. Niby nic nadzwyczajnego, występowanie w małej wsi dwóch kościołów jest częstą sytuacją na terenach, gdzie dawniej współegzystowali katolicy i ewangelicy; wyznawcy każdego z nurtów chrześcijaństwa wznosili swoje kościoły. Wkrótce jednak naszą uwagę zwraca mniej okazała ze świątyń znajdująca się w centrum wsi. Wzrok przyciąga wieńczący sygnaturkę gotyckiej budowli pomalowany na złoto i błyszczący w promieniach słońca krzyż... prawosławny! (O ośmiu końcach, z trzema belkami poprzecznymi) Podobny symbol zdobi bramę w ogrodzeniu, takiż widnieje nad głównym wejściem, szczyt kruchty wieńczy krzyż grecki, a na prawo od wejścia znajduje się najbardziej okazały wolnostojący krzyż słowiański. A sama świątynia jest... cerkwią pod wezwaniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny (Przenajświętszej Bogurodzicy). I od razu nasuwa się pytanie: jak do tego doszło, że tu, w zachodniej części Polski, budowla gotycka stała się cerkwią? Musimy cofnąć się do historii tego miejsca. Kościół w Zimnej Wodzie został wybudowany w 1343 roku. W roku 1718 przejęli go ewangelicy (katolicy zbudowali później kolejny kościół w zachodniej części wsi). Ten stan utrzymał się do końca drugiej wojny światowej. Po jej zakończeniu na te tereny trafili przesiedleni w ramach akcji "Wisła" Łemkowie oraz Ukraińcy wyznania prawosławnego z terenu parafii Bortne (powiat gorlicki). W 1947 roku otrzymali zgodę na zajęcie zdewastowanego budynku i zaadaptowali go do swoich potrzeb. Sam budynek świątyni jest murowaną, otynkowaną i pomalowaną na biało zorientowaną budowlą gotycką, którą od południa wzmacniają przypory. W jej konstrukcji dominują prostokąty: zasadnicza część świątyni jest na planie prostokąta; prostokątami są wydzielone prezbiterium, dobudowana do niego od północy zakrystia oraz znajdująca się po stronie zachodniej przestronna kruchta. Do tego dochodzi kolejny prostokąt - wieńcząca zachodni szczyt nawy sygnaturka. Północną część terenu świątyni stanowi cmentarz założony już w XIV wieku. Wart uwagi jako jeden z nielicznych względnie dobrze zachowanych na Dolnym Śląsku. Przejeżdżając między Lubinem a Legnicą warto odbić kilka kilometrów w bok i odwiedzić to interesujące miejsce.


Na kościele znajduje się pamiątkowa tablica ustawiona w 70 rocznicę istnienia parafii prawosławnej w Zimnej Wodzie i wysiedlenia z rodzinnej wsi Bortne i innych wsi. U dołu dziękczynny napis "Chwała Bogu za wszystko". A obok kościoła stoi prawosławny krzyż misyjny.

Epitafium Marii Feige

               

Barokowe epitafium Marii Theresii Feige zd. Bellglen, żony pastora Christiana Adama Feige. Niestety, dolna część płyty inskrypcyjnej jest całkowicie złuszczona.

Epitafium Marii Meyer † 1722

               

Barokowe epitafium Marii Elisabeth Meyer, córki Gottlieba Meyera, urodzonej 5 marca 1722 roku a zmarłej 9 marca 1722 roku zaledwie cztery dni po urodzeniu.

Epitafium Christiana Busch † 1738

               

Piękne barokowe epitafium Christina Gottfrieda Busch, urodzoengo 4 września 1694 roku a zmarłego 2 maja 1738 roku.
W tym miejscu chciałbym użyć słów powiedzmy niezbyt poprawnych polityczne bowiem napis na płycie inskrypcyjnej czarną farbą poprawiała osoba zupełnie nieznająca języka niemieckiego, przez co stała się bardzo nieczytelna. I zamiast pomóc osoba ta narobiła więcej szkód aniżeli można sobie wyobrazić. Całe szczęście, że poprawki dokonała tylko na tej jednej płycie.

Płyta - miejsce pamięci pochówku

Płyta nagrobna poświęcona miejscu pochówku królewskiego leśniczego G. T. Englichta wystawiona w 1827 roku.
Erb-Begrabniß der Familie des Köngl. Förster G. T. Englicht zu Lindhart Errichtet im Jahre 1827.

Cmentarz

Cmentarz przykościelny z tablicą - w dowód pamięci wszystkim zmarłym, którzy znaleźli tutaj ostatnie miejsce spoczynku.
Rzadko się zdarza aby cmentarz poewangelicki był tak zadbany, a tutaj patrząc aż serce się raduje.

Zamknij okno